( بررسی موارد انحلال نکاح طلاق و فسخ و بذل مدت)
طلاق: در لغت به معنی رهایی ، ترک کردن و آزاد کردن است. در واقع مردی وقتی همسرش را طلاق میدهد او را ترک نموده و رها می سازد .طلاق در معنای حقوقی عبارت است از انحلال عقد نکاح دائم با رعایت تشریفات ویژه .
در زبان فارسی برای طلاق از لغات هشتن و گسیل کردن نیز استفاده گردیده و در گذشته طلاق نامه را هشته نامه یا حجت طلاق نیز گفته‌اند که امروزه دیگر این عبارات متداول نمی باشد هرچند طلاق از نظر شرع مباح است، ولی خداوند کسی را که موجب جدایی بین زن و شوهر شود دشمن می شمارد.
پیامبر اسلام آن را بدترین مباح می‌دانند خداوند در قرآن مجید و در سوره نسا می‌فرماید اگر از جدایی میان آن دو بیم دارید پس داوری از خانواده شوهر و داوری از خانواده زن تعیین کنید اگر خواهان صلح وآشتی باشند، خداوند میان آن دو را سازگاری خواهد داد خداوند دانا و آگاه است.
از امام صادق نیز روایت گردیده که خداوند بلند مرتبه خانه ای را که در آن عروسی باشد دوست دارد و خانه ای را که در آن طلاق باشد دشمن می‌شمارد و هیچ چیز نزد خدای عزوجل از طلاق مقبوض تر نیست .ملاحظه می‌شود که خداوند احکام مختلفی را پیرامون طلاق در قرآن کریم بیان و در این آیات تاکید به صلح و سازش و داوری نموده و نهایتاً می‌فرماید چنانچه قصد جدایی از همسرتان را دارید به شایستگی از آن جدا شوید نه با جنجال و کینه‌توزی و عداوت .
بنابراین طلاق امر مهمی است و نباید هر گاه مرد اراده نمود بتواند صیغه طلاق را جاری کند بنابراین قانونگذار تشریفات خاصی را برای آن قرار داده است از جمله جاری شدن صیغه طلاق و با حضور و شهادت ۲ دو مرد عادل و این امر در اختلافات خانوادگی پس از تلاش برای اصلاح ذات البین و ایجاد زمینه تفاهم بین زوجین و مراجعه به دادگاه خانواده حتی در صورت توافق صورت می پذیرد.